What has been done?

Η ανεπάρκεια του αριθμού των δοτών σε σύγκριση με αυτόν των ασθενών στη λίστα αναμονής είναι συγκλονιστική. Η τεχνολογία και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται πλέον τόσο στις μεταμοσχεύσεις όσο και στην μετεγχειρητική περίοδο έχουν εξελιχθεί εντυπωσιακά. Ωστόσο, δεν είναι παρά ελάχιστοι οι άνθρωποι που αποφασίζουν να
δωρίσουν ιστούς, ενώ ακόμα λιγότεροι αυτοί που δεσμεύονται να δωρίσουν όργανα μετά τον θάνατό τους. Βέβαια, πιο ανησυχητική είναι η μείωση του ήδη ανεπαρκούς αριθμού δοτών. Ενδεικτικά, το 2013 υπήρχαν 65,3 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού στην Ευρώπη, από τους οποίους 12,0 ήταν ζώντες και 53,3 αποθανόντες. Μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2017, ο αριθμός των δοτών είχε πέσει στους 53,1 συνολικά, 10,4 ζώντες και 42,7 νεκρούς. Παρατηρούμε λοιπόν πως, παρόλο που η μεταθανάτια δωρεά οργάνων δεν έχει απολύτως κανέναν αντίκτυπο στη ζωή ενός μελλοντικού δότη, καθώς πραγματοποείται μόνο αφού έχει επέλθει ο εγκεφαλικός θάνατος του και όσο βρίσκεται υπό ιατρική παρακολούθηση, η Ευρώπη, ως αντιπροσωπευτικό δείγμα και της παγκόσμιας τάσης, φαίνεται άκριτα αρνητική απένσντι σε αυτή την πρακτική, που εγγυάται μια ευκαιρία στην ζωή μέχρι και σε 8 ασθενής στην λίστα αναμονής.